زندگی نموداری! (انرژی)

یک روز با دو تن از دوستان بحثی پبش آمد در باب ازدواج ، بعد از این بحث تقریبا بی نتیجه چیزی ذهن من را مشغول کرد و گفتم بیایم و این مسئله را به صورت یک نمودار نشان دهم حالا چگونه (البته من در ریاضیات ظعیف هستم ولی در مثل هم مناقشه نیست).

• فرض کنید زندگی هر کدام از ما شبیه به یک نمودار سینوسی است و طبعا چون جهان دو جنسی است زندگی کسینوسی هم داریم همانطور که خودمان می دانیم ، هیچ زندگی پستی (سختی) و بلندی (خوشی) هاییی به این تر و تمیزی ندارد و نخواهد داشت. اما در حالت ایده آل اگر آقای سینوس و خانم کوسینوس ما با هم ازدواج کنند چه می شود ؟! بله یک خط یک نواخت به وجود می آید یا با اصطلاح از AC تبدیل می شوند به DC و در این حالت ایده عال محصول این تزویج فرزندانی سالم با توانایی و فرکانسهای بعضا بالاتری هستند ، چرا ، چون هیچ تنشی بین پدرو مادر وجود نداشته. امیدوارم برای همه این رویداد رخ دهد!

• خوب از ایده آل ها که بگذریم می رسیم به زندگی عادی و یک نمودار سینوسی از زندگی یک فرد معمولی با گرفتاری ها و مشکلات خاص خودش

حالا ایشون می خواد با فرد با نمودر  ازداج کنه. آیا تمام تنش ها بر طرف می شوند ؟ آیا به زندگی ایده آل میرسند ؟ آیا میوه این ازدواج فرد سالمی خواهد بود؟

پس بیاییم نمودار سینوسی و یا کسینوسی خودمان را درست کنیم تا بعد بتوانیم راحت تر با دیگران ارتباط برقرار کنیم. همین امروز که فردا دیگر خیلی دیر است (این مطلب به طور غیر مستقیم به مبحث انرژی ارتباط داشت)

پاورقی : منظور من از اختلاف فاز تنها یک نمونه بود ولی در واقعیات و از دیدگاه انرژی ما دو نوع انرژی مردانگی و زنانگی داریم که با هم متفاوت هستند و سبب گرایش این دو جنس مخالف به سمت هم نیز همین علت است. به طورکل هدف من از نویشتن این مطلب این بود که اگر قصد ازدواج کردیم اول سعی کنیم (به قول جیمز رد فیلد)  تنهای خوبی باشیم ،  پائولو کوئیلو (در کتاب رزم آور نور) بسیار زیبا یک تنهای خوب یا به قول خودش یک رزم آور نور را بیان می کند :
"رزم آور نور پدیده تاثیر آبشاری را می شناسد.او بارها دیده که کسی به دیگری بد می کند و آن شخص شهامت واکنش نداشته و به خاطر جبن و نفرت ، خشم خود را برضعیفتر تخلیه کرده است ، که او هم به نوبه خود بر خشصی دیگر تلافی کرده است و بدین ترتیب ، زنجیری از نکبت شکل می گیرد . هیچ کس عواقب بی رحمی های خود را نمی داند.پس رزم آور نور مراقب چگونگی استفاده از شمشیرش است و تنها هنگای دشمنی را می پذیرد که سزاوار او باشد. در لحظات خشم ، ترجیح می دهد به صخره مشت بزند و دست خود را زخم کند. زخم دستش خوب می شود. اما کودکی که از پدرش کتک می خورد چون پدرش در مبارزه ای شکست خورده ، داغ آن زخم را تا پایان زندگی به خود می برد."